The Dream continues: MyMyanmarDream.blogspot.com

We Moved Abroad again. So welcome to follow us on our new blog: MyMyanmarDream.blogspot.com

Saying goodbye… final update from Ethiopia

- For English scroll down-

Nog 3 nachtjes slapen en dan pakken we het vliegtuig naar Nederland. (Bijna) alle koffers staan al gepakt en ons huisje in Gambella is… leeg.

Afgelopen 2 weken nog een heerlijke tijd gehad maar ook opnieuw bepaald bij de contrasten, armoede, pijn en moeilijkheden van het land.

We hebben Ella haar verjaardag gevierd. 5 Jaar en wat is ze groot. Ook voor haar is het een bijzonder jaar geweest. En op haar verjaardag werd ze door 160 kinderen toegezongen op de vakantie bijbel club. Naast het verstoppen van cadeautjes en cakejes eten waren het schminken en de speurtocht grote hits op haar feestje.  Ella kreeg mensen uit Addis, Gambella, Amerika, Zuid Afrika en zelfs Nederland op bezoek!

               

De dag na haar feestje nog eenmaal de koffer gepakt voor een reisje in Ethiopia. Dit keer met opa en oma richting het zuiden; Arba Minch!

Door met gezelschap te reizen dat nog maar net voet aan land heeft gezet zie je ook zelf het straat beeld weer met andere ogen. De ezels, honden, paarden en koeien overal op de weg. Maar ook de vele, vele mensen die met water, zakken teff, kippen of wat dan ook op hun rug of op hun hoofd langs de weg lopen.

Het zuiden is prachtig. Bergen, kliffen, meren…. Krokodillen, flamingo’s, nijlpaarden en zebra’s. We hebben onze ogen uit gekeken. Naast natuur ook een kijkje kunnen nemen in het gewone leven van een paar tribes. Zowel in Dorze als Konso een lokaal dorpje bezocht. Wat een ander leven. De bamboe of modder huisjes waar de mensen in leven zijn in Nederland moeilijk voor te stellen. Maar we werden gastvrij ontvangen en mochten even in de keuken kijken.

 
 

Tijdens onze vakantie ging het werk van ZOA in Gambella (gelukkig) gewoon door. Afgelopen weken zijn er heel wat trucks van Addis naar Gambella gereden vol met jerrycans, water filters, zeep, potten, pannen en nog veel meer. De laatste maanden zijn diverse families rondom Akobo terug gekeerd naar hun eigen dorpen. Zij zijn afgelopen jaren weggetrokken door de conflicten die er waren maar achten het nu weer veilig genoeg om mede dankzij ZOA haar interventie terug te keren. Al deze families krijgen komende weken een soort ‘opstart kit’ om de terug keer iets eenvoudiger te maken en hopelijk schoon drink water en goede hygiëne te bevorderen. Gambella zou Gambella niet zijn als er niet de nodige uitdagingen bij een distributie kwamen kijken. En zo stonden bijvoorbeeld van de week 3 trucks vast voor een ingestorte brug tussen Addis en Gambella. Gelukkig konden ze na 3 dagen weer verder…

Gambella; het is een bijzondere ander half jaar geweest. We hebben veel gezien en gehoord en een beetje kunnen meevoelen met de mensen in dit bijzondere stukje Ethiopia. We hebben de hitte gevoeld, de koffie geroken en het geweld van heel dichtbij kunnen horen en meemaken.

We hebben gezweet, we zijn gefrustreerd geweest, we hebben heerlijk gegeten. Maar bovenal hebben we mensen leren kennen met ieder zijn of haar eigen verhaal. Helaas was de tijd te kort om meer te leren van hun verhaal maar het kleine beetje wat we mochten zien, horen, ruiken en proeven zullen we niet snel vergeten.

 

Final update from Ethiopia;

Three more sleeps before we will catch a plane to the Netherlands. (Almost) all bags are packed and our home in Gambella is…. Empty.

We had a lovely last two weeks. But over and over again we also see the difficulties, the poverty, pain and sorrows of this country.

We celebrated Ella her 5^th Birthday!! 5, She’s getting big! For her it has been a special year too. At her birthday 160 children sang the happy birthday song at the VBS. Hiding presents, cake, treasure hunt, face painting, she loved it all. Ella had friends over from Addis, Gambella, South Africa and even the Netherlands.

The day after the party we packed our bags for a final trip. This time a trip south; Arba Minch. Together with grandpa and grandma.

Travelling with guests is like travelling with new eyes again. Everything you sort of used to stands out again. The donkeys, dogs, horses and cows on the road. Many, many people along the road, carrying water, bags with teff, chickens or what not on their heads or backs.

The south is beautiful. Mountains, cliffs, lakes…. Crocodiles, flamingo’s, hippo’s and zebra’s. It was wonderful and breathtaking. Besides the nature we had a little look inside the day-to-day life of some local people too. We visited a couple of little villages in Dorze and Konso. What a different life! It’s hard to imagine the little bamboo and mud houses if you haven’t seen them your self. People were very hospitable and invited us to have a taste of their way of living.

During our trip the work of ZOA Gambella didn’t stop. Last few weeks many trucks drove from Addis to Gambella full of jerry cans, water filters, soap, pots, plates and what not. The last months families in Akobo have been returning to their own towns. Over the last years families have been displaced as a result of ongoing conflict. The area is more stable again (thanks to, amongst other, the intervention of ZOA) so people dare to come back to their hometown. All these families will receive a start up kit in the coming weeks to promote clean drinking water and better hygiene.   Gambella wouldn’t be Gambella if there wouldn’t be bumps along the road. Last weeks a few trucks got stuck between Addis and Gambella by a collapsed bridge. Luckily they could continue, after a three day delay….

Gambella; it has been an interesting 1,5 year. We have seen a lot, we’ve heard some stories. We have tried to sympathize with the local people in this special part of Ethiopia. We felt the heat, we smelled the buna (coffee), we’ve heard the gunshots and have seen the effects of the conflicts.

We have been sweaty, we have been frustrated, we had delicious food. But most of all we met people with each one of them their own story. Our time in Gambella has been too short to understand them fully or even close to that.

We will never forget the little bit we have seen, heard, tasted, smelled; experienced….

On the move

-FOR ENGLISH SCROLL ALL THE WAY DOWN-

On the move

Ook al hebben we voor ons gevoel niet heel veel nieuws misschien toch goed om weer even een update te plaatsen.

Afgelopen weken hebben we de tijd genomen om stukje bij beetje afscheid te nemen van mensen en plekken in Ethiopië. Tegelijkertijd zijn we al een beetje begonnen met de voorbereidingen voor Myanmar.

Ella en Boaz hebben hun laatste schooldagen op zowel de Nederlandse als de international school er op zitten. Natuurlijk wilden we wel echt ‘dag’ zeggen en dus mochten Ella en Boaz allebei trakteren op school. Juf Ellen had zelfs een mooie ‘dag-hoed’ gemaakt voor Boaz! Het regenseizoen is begonnen en veel kindjes zijn inmiddels al op vakantie. Gelukkig is Boaz zijn beste vriend nog lekker in Addis en kunnen ze nog een paar weekjes veel met elkaar spelen voor we vertrekken.

Ella is op de ‘mama-school’ al het nodige te weten gekomen over Myanmar. Elke dag een beetje meer. Zo heeft ze gekeken wat de mensen eten, wat voor kleren ze dragen, hoe het OV er uit ziet en wat voor dieren er wonen. Rijst en noodles zijn goedgekeurd. Aapjes en olifanten doen het ook altijd goed.

Remko is momenteel voor twee weken in Addis. En ondanks dat hij overdag gewoon moet werken is het een feest om hem lekker thuis te hebben. Leuke uitstapjes in het weekend en met z’n allen nog even genieten van het lekker eten in Ethiopie.

Ook Aragesh onze hulp is dinsdag aangekomen in Addis. We hebben haar een bus ticket gegeven zodat zowel wij als zij nog echt afscheid kan nemen. Ze is nu eerst een paar dagen bij haar familie en dan komt ze nog een paar dagen bij ons. De middag was iig al een succes Ella heeft een uur lang alleen maar op schoot gezeten en we konden elkaar vertellen wat de plannen zijn.

We zijn aan het aftellen nu; voor Ella haar verjaardag, de komst van opa en oma en uiteraard ons vertrek uit Ethiopie….

On the move

Even though it doesn’t feel like we have a whole lot to tell it does feel like need to do an update;). Last weeks we took our time to say goodbye here in Ethiopia to people and to places. At the same time we have slowly started to prepare for Myanmar.

Ella and Boaz have finished their last days at the Dutch and international school. They couldn’t go without a proper goodbye so they handed out little treats at both school. ‘Juf’ Ellen even made Boaz a ‘bye-hat’. The rainy season has clearly started now and most kids have gone for holidays. Luckily Boaz his best friend is still in Addis so we try to get the most of their last few weeks together.

At the ‘mama-school’ Ella has been learning bits and pieces about Myanmar. Every day something new. So far she had a look at the kind of food the Burmese eat, the clothes they wear, the ways of transport and the native animals. Rice and noodles are approved. Monkeys and Elephant seem to be fine too.

Remko is in Addis for two weeks now, supporting the head office here. And even though he has to work during the day it’s a feast to have him here. Nice trips over the weekends and still enjoying the good Ethiopian food.

 Aragesh our help from Gambella arrived in Addis as well. We got her a bus ticket so we could do proper goodbyes. Last week she first spend some days with here family planning to come to our place this week. The first afternoon together has been a success already. Ella sat on her lap the whole hour and it was good to share our future face to face.

The count down has started; counting down to Ella het birthday, Grandpa and –ma coming and of course leaving Ethiopia….

Asia longed, Africa called us

Asia longed Africa called us

FOR ENGLISH SCROLL DOWN

Ruim vijf jaar geleden boekten Remko en ik onze tickets terug van Brisbane Australia naar Amsterdam. Het plan was om in Azië nog drie maanden rond te reizen en projecten te bezoeken in onder andere Myanmar, China en India. We waren op zoek naar een volgend zingevend avontuur. Maar wat we ons toen al realiseerde: ‘Life is what happens when you are busy making other plans’. Ella kondigde zich aan en dus cancelde we een groot deel van onze reis. Toch bleef de nieuwsgierigheid en gingen we, zij het voor slechts 3 maanden , in juni 2012 terug naar Azië; India en Nepal. We kregen steeds duidelijker wat ons wel en niet ligt qua (vrijwilligers) werk. En zo werd de overstap gemaakt van Ernst & Young naar ZOA. Azië trok maar Afrika riep. En na een, voor Remko leerzame, twee jaar bij ZOA Nederland pakten we dan vorig jaar vol goede moed onze koffers.

Nu een jaar verder zijn we een grote ervaring rijker. Een jaar lang Gambella heeft ons zeker een andere kijk gegeven op veel aspecten van het leven. We hebben gezien hoe soms een ogenschijnlijk kleine interventie een groot verschil kan maken in het leven van mensen. We hebben ZOA hoop zien brengen. En we hebben helaas ook heel veel ellende gezien en gehoord. Het werk van ZOA is hier zeker nog niet klaar. We hebben ontdekt dat we met heel veel minder kunnen leven dan we misschien wel hadden gedacht toen we weg gingen uit Nederland zolang we als gezin maar samen kunnen zijn. We hebben Boaz en Ella zien groeien en opbloeien in een totaal nieuwe wereld. En wat zijn kinderen fantastisch in het oppakken van nieuwe gewoonten en accepteren van dat wat er wel of niet is.

En toen kwam ons Gambella avontuur abrupt tot een einde. We waren nog zeker niet klaar en hadden nog heel veel plannen. Maar terwijl het pijn doet om Gambella achter te laten komt er dan ineens iets heel bijzonders om de hoek kijken. Myanmar; ZOA Myanmar was op zoek naar een nieuwe MGA (Manager General Affairs). Het lijkt misschien een bizarre wending maar we hoefden niet heel lang na te denken toen Remko voor deze functie werd gevraagd. En zo kunnen we nu, na vijf jaar, toch weer onze tickets naar Myanmar boeken. Nu echter 4 in plaats van 2 stoelen….

Natuurlijk willen jullie nu van alles weten over het hoe of wat. Hopelijk kunnen we jullie daar komende weken meer duidelijkheid over geven. Post gerust je vragen. Alvast een paar dingen op een rijtje.

·      Planning:  Augustus naar Nederland.  Uiterlijk per 1 september van start bij ZOA Myanmar

·      Woonplaats: Yangon

·      Scholing kids: We blijven komend jaar in ieder geval homescholen

·      Inhoud werk MGA: focus op de financiele kant van ZOA, maar ook inkopen, logistiek, ICT, HR en veiligheid vallen hier onder

·      Andere blanken: Yangon is een enorme stad met heel veel expats. Het lijkt er op dat er voldoende vriendjes en vriendinnetjes zullen zijn voor Boaz en Ella. En de eerste contacten zijn al gelegd.

·      Wat vinden de kids er van: Ella wilde weten wat je er kon eten, of ze wel fruit hadden. Of er parken zijn een dierentuin en een zwembad. Na een korte Google sessie was Yangon goedgekeurd;). Natuurlijk kunnen ze het geheel nog niet over zien maar gelukkig hebben we ruim 4 maanden de tijd om ons voor te bereiden en in te lezen.

     En zoals een vriendin van ons zei; ‘Ik weet zeker dat je een stukje Gambella altijd met je mee zal dragen.

   a BBQ in Koka, south of Addis

Last day at the International school  

Celebrating last day at international school

Five year ago, Remko and I booked our tickets back from Brisbane Australia to Amsterdam. We planned a three months traveling through Asia. We were hoping to visit some different projects in Myanmar, China and India. We were looking for a next meaningful adventure. But like we realised already a few times during planning trips: ‘Life is what happens when you are busy making other plans.’ Ella announced herself, so we cancelled a fair bit of our trip.

We still longed for a new adventure so June 2012 we set of for a, only 3 month, trip back to Asia: India and Nepal. It became more and more clear what does and doesn’t suit us (volunteer) work wise. For that reason made the step from EY to ZOA soon afterwards. We longed for Asia but Africa called us. After two interesting years at ZOA the Netherlands we felt ready to pack our bags.

One year down the track. A year of Gambella, Africa for sure gave us a different view on many aspects in life. We have seen how, apparently, little interventions can have a huge impact in people’s lives. We have seen ZOA bringing hope. Unfortunately we have seen and heard of even more misery. The word of ZOA isn’t finished for sure. We discovered we could do with much less everyone maybe imagined (including ourselves). As long as we can live together as a family… We have seen Boaz and Ella adapting to and flourish in a new world. How amazing kids are adapting to all these new things and accepting what ever is or isn’t there.

Gamballa finished abruptly. We weren’t finished yet, we still had many plans ideas and good will. But while we had to wrap up in Gambella a new opportunity arose. Myanmar; ZOA Myanmar was looking for a MGA (manager general affairs). It seems like a huge change, but we didn’t have to consider things for a long time. So after 5 years we can book tickets to Myanmar again. Not two this time but four.

Of course many questions will arise now. So hopefully we can answer some in the upcoming weeks. A few things clear for now:

·      Plans: returning to the Netherland in August starting in Myanmar 1^st September.

·      Town: Yangon

·      Schooling: we will continue homeschooling, at least for another year.

·      MGA: Remko will focus on the financial site of ZOA, but will also be involved in logistics, ICT, HR and safety.

·      Expats: Yangon in a huge city with many expats. Enough playmates for Ella and Boaz it seems to. The first connections are out there already.

·      What do the kids say about it: Ella was very curious about the food. She wanted to know about playgrounds, parks, Zoo and swimming pool… After a short Google session Yangon was approved;). Of course it’s hard for them to imagine. Luckily enough we have 4 months to get hold of the idea and to read ourselves a bit into it.

And like a friend spoke to me the other day:’ I know you will carry a piece of Gambella with you as you move on….’

Gambella

 - FOR ENGLISH SCROLL DOWN -

GAMBELLA

Time flies, elke keer realiseer ik me weer dat we veel te weinig op onze blog schrijven. Tegelijkertijd is de reden positief we komen er simpelweg vaak niet aan toe.

Maar vandaag moet het er toch echt van komen.

De laatste keer dat we schreven waren we net terug van een mooie week in Debre Zeit waar Remko een staff retreat had en ik zelf met de kids   een week bij vrienden logeerde.

Vlak erna moest Remko voor een training naar Jimma en was ik met de kinderen een weekje alleen in Gambella. En toen kwam oma! Al weken had Ella het er over en ook Boaz wist het precies; oma kwam met het vliegtuig, niet opa alleen oma;). En dus konden we op een mooie zaterdag ochtend oma van het vliegveld halen.

Coffee ceremony; welcome oma!

Hours of reading

Een heerlijke anderhalve week waarin oma van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat meegenomen werd in het Gambella leven. Inclusief ratten en kakkerlakken in de keuken, boodschappen doen op de markt en lessen voorbereiden voor Ella. Dankzij oma vond ik zelfs de tijd om de keuken van de compound van een nieuw likje verf te voorzien.

Op 20 april vlogen oma de kids en ik terug naar Addis en na een leuke koningsdag bij de ambassade en de Nederlandse school zwaaiden we oma weer uit.

Preparing for Kingsday

Kingsday!

Lets get that cookie

Zelf hadden we nog 2 weken vakantie gepland waarvoor ook Remko de 22^e terug naar Addis was gevlogen.

En helaas na de onrusten van januari en de ontvoering van kinderen half april (dat wereld nieuws werd) begon er op 21 april opnieuw een golf van geweld.

En dus hebben is er in overleg tussen ZOA Ethiopie en ZOA Nederland besloten dat de kinderen en ik niet meer zullen terug keren naar Gambella.

Dat is gek! 2 weken geleden gingen we weg met onze koffer vol met spullen voor een 2 weekse vakantie. Nu weten we dat we niet meer terug gaan.

Ik realiseer me dat we het afgelopen jaar een klein beetje inzicht hebben gekregen hoe het moet zijn om vluchteling te zijn. Onverwachts alles achter moeten laten en niet meer terug kunnen. Niet weten wanneer je terug kunt. Geen afscheid kunnen nemen, niets. En tegelijkertijd realiseren we ons hoe rijk wij zijn. We hebben altijd een ‘escape’ een plek waar veiligheid en familie op ons wacht. We hebben zelfs mensen die op onze spullen passen terwijl wij hier in Addis zitten. Des te groter voelt de pijn van het weg gaan. Afgelopen jaar hebben we kunnen zien hoe zelfs door er ‘alleen maar’ te zijn als gezin met kinderen we een glimlach konden toveren op vele gezichten. Hoe we hoop konden brengen aan een klein groepje mensen om ons heen. Hoe deuren open gingen bij allerlei instanties omdat de openingszin al klaar lag; ‘how are the kids?’.  En dus doet het pijn om te bedenken dat we nu moeten afhaken, het ook voor ons te onveilig is geworden. Het voelt als in de steek laten al weten we dat het de goede keuze is. We hopen en bidden daarom dat er snel een vervangend programma manager gevonden wordt die vol goede zin het werk kan overnemen. Remko zal komende 3 maanden in ieder geval nog hard aan de slag gaan in Gambella. Ondertussen blijft het voor ons voorlopig even onzeker wat de volgende stap zal zijn. Maar we vertrouwen er op dat ook dat weer duidelijk zal worden komende periode.

Our friends back in Gambella

        The kids have their own coffee ceremony

  

     Big smiles; always

- English Translation -

GAMBELLA

Time flies, every time I realize again; we’re not writing often enough on our blog. At the same time this might be a good sign as we simply don’t have enough time.

But today our blog really needs an update.

Last time Remko wrote just after we came back from a lovely week in Debre Zeit. Remko had a staff retreat over there and the kids and I stayed with friends.

Soon after that week Remko left for a training in Jimma and the kids and I stayed in Gambella. And then oma (grandma) came!! For weeks Ella was talking about it and Boaz was ready for it as well. ‘Oma comes in an airplane, opa no.’

Early Saturday morning we left for the airport to pick oma up. A lovely one and half week with oma from early morning till late nights. Oma experienced the best of Gambella including rats and cockroaches in the kitchen, shopping groceries at the market and preparing lessons for Ella. Thanks to oma I even found the time to paint the kitchen on the compound.

20 April the kids, my mom and I flew back to Addis. We celebrated Kingsday at the Dutch Embassy and the Dutch school. On Saturday night we waved goodbyes again at the airport.

We had planned two more weeks of holiday right after Kingsday so Remko also flew to Addis on April 22.

Unfortunately, after the fights in January and the kidnapping of more then 100 children half April (that even became world news), April 21 a new wave of violence started. Because of all this different events in such a short time frame we have (sadly) decided we won’t go back to Gambella.

How weird is this! Two weeks ago we packed our bags and left for a break. Now we know we (the kids and I) won’t go back at all. In the last year we got a little insight in the life of the refugees.  Twice we left unexpected not knowing when or if we could go back. No goodbyes, nothing. At the same time we realize how fortunate we are. We do have an ‘escape’, we do have a place to go to with safety and family. We even have people to watch our belongings while we are not able to stay. The bigger the pain of leaving. Over the last year we have seen how, by ‘only being’ in Gambella as a family with little kids, we could get some big smiles.  We were able to bring some hope for the few people around us. Doors opened for Remko because the first question was easy;’ How are the kids?’ It hurts even more, we also have ‘to give up’, we are also leaving because it’s not safe enough with little kids. It feels like leaving them all behind although we know we are making the right choice here. We hope and pray they will find a replacing program manager as soon as possible. For now Remko will stay in Gambella for three more months (hopefully flying to Addis every second weekend). Meanwhile the future is uncertain right now. We don’t know what the next step will be but we trust it will become more clear the coming weeks or months.

One Team, One Dream

- FOR ENGLISH SCROLL DOWN -

Eindelijk was het dan zover. Zondag 20 maart arriveerden de eerste ZOA collega’s in Debre Zeit. Uit de vier verschillende windstreken zouden collega’s vanuit de vier ZOA veld kantoren een paar dagen samen doorbrengen om meer over ZOA te leren en ZOA collega’s vanuit heel Ethiopië beter te leren kennen. Onder het motto van ‘One Team, One Dream’ kwamen 60 collega’s uit de programma gebieden Shire, Jijiga, Dollo Ado en Gambella bij elkaar, samen met support staff vanuit Addis.

1. Een rode waas invasie in Debre Zeit

  De locatie Debre Zeit ligt op een uurtje van Addis en ligt idyllisch gelegen tussen de heuvels en een aantal meren. Hoewel sommige collega’s de uitnodiging voor het retreat anders hadden geïnterpreteerd, was het niet alleen relaxen. In de ochtenden was het tijd om meer over ZOA te leren. ZOA’s algemene strategie passeerde de revue (zie ook het korte filmpje op http://www.zoa-international.com/strategic-plan-2015-2018). Maar ook onze HR regels, fraude preventie en meer transparantie naar onze beneficiaries onder de Core Humanitarian Standards kwamen aan de orde. Met goede afwisselende presentaties, veel opdrachten in kleinere groepjes afgewisseld met kopspijkers om de theorie nog een keer te laten passeren was het een leerzame ervaring.

2. Groepsdiscussie waar ZOA voor staat

3. Samen nadenken over gemeenschappelijke problemen en oplossingen

’s Middags had het programma meer een sociaal element. Vanuit Nederland was een goede vriend over gevlogen die het middag programma voor zijn rekening  nam. Waar hij in het verleden voor vakantie parken het recreatie programma in elkaar had gedraaid, was dit toch wel een bijzondere ervaring. Met een grote verscheidenheid aan stafleden (alleen al 88 verschillende talen binnen Ethiopie) waren de verschillende subculturen goed vertegenwoordigd binnen het ZOA team. Met oud Hollandse spellen als ballonnen trappen, speurtocht, trefbal, bootje varen, de bonte avond en Wie Is De Mol leerden de collega’s ook de rest van de ZOA familie beter kennen op een ontspannen manier. We hebben zels de kartbaan in Debre Zeit onveilig gemaakt (de enige in Ethiopië?). Gelukkig gingen de karts niet  zo snel, anders waren er zeker ongelukken gebeurd.

4. Ballonnen trappen was een succes

5. Voorwerpen zoeken op alfabetische volgorde

6. Voor het eerst achter het stuur...

Na bijna een week samen door te hebben gebracht was de conclusie unaniem: volgend jaar weer! One team, one dream!

7. One Team, One Dream

- ENGLISH TRANSLATION -

Finally the day arrived! Sunday 20 March the first colleagues arrived in Debre Zeit. Staff arrived from the four different wind directions in Ethiopia from the four field offices to spend some time together and to get to know more about ZOA and to meet with other ZOA colleagues. 60 staff joined from the program areas of Shire, Jijiga, Dollo Ado and Gambella, together with some support staff from Addis with the theme for the staff retreat ‘One Team, One Dream’.

[PICTURE 1: A red haze invaded Debre Zeit]

The location Debre Zeit is approx a one hour drive from Addis and is idyllic situated between the surrounding hills and several lakes. The staff retreat was not only relaxing, although some of our colleagues initially interpreted the invitation for the staff retreat differently. During the morning program the focus was on getting to know ZOA better. ZOA’s overall strategy was presented (see as well the short movie on http://www.zoa-international.com/strategic-plan-2015-2018). But also our HR policies, fraud prevention and more beneficiary accountability under the Core Humanitarian Standards were discussed. With plenty of variation in presentations, many assignments in smaller groups and using ‘Hit The Nail on the Head’ to summarize the sessions, the morning program was an informative experience.

[PICTURE 2: Group discussions about what ZOA stands for]
[PICTURE 3: Discuss common problems and possible solutions]

In the afternoon the program had a more social character. From the Netherlands a friend came over to take care of the team building activities. Although he has experience with organizing entertainment activities in holiday parks, this was a complete new experience for him. With a big diversity of ethnic groups in Ethiopia (f.i. 88 different languages are spoken within Ethiopia), also in our ZOA team we had a big variety of the different ethnic groups. The staff was able to get to know the other ZOA colleagues in a better way with traditional Dutch games like balloon kicking, a search around a lake, dodge ball, sailing a boat, open mic night and Who Is the Mole. We even tried the go karts in Debre Zeit (the only one in Ethiopia?). Fortunately the go karts had a limited speed, otherwise some accidents would have happened to some of our staff.

[PICTURE 4: Balloon kicking was a large succes]
[PICTURE 5: Finding objects in alphabetical order]
[PICTURE 6: For the first time behind the steering wheel]

After almost a week with other ZOA staff there was one unanimous conclusion: next year again a staff retreat! One team, one dream!

[PICTURE 7: One Team, One Dream]